Documenteninkt, Schrijfinkt, Hectografeninkt, Stempelkusseninkt, Vingerafdrukkeninkt, Watervaste inkt, Sympatetische inkt en meer ...

Documenteninkt

De blauwe anilinekleurstof moet speciaal voor het maken van inkt geschikt zijn, daar veel kleurstoffen door het looizuur neergeslagen worden.

De tannine en het looizuur worden eerst in ongeveer 400 cm³ water bij 50℃ opgelost. Het ferrosulfaat wordt in 200 cm³ warm water opgelost; aan de oplossing voegt men nu het zoutzuur toe. De kleurstof wordt in verdere 200 cm³ warm water opgelost. De drie oplossingen worden nu gemengd en het carbolzuur toegevoegd. Men kan nog een kleine hoeveelheid van een Arabische-gomoplossing toevoegen, waardoor de inkt beter uit de pen vloeit.

De inkt moet in luchtdicht gesloten flessen bewaard worden en blijft dan jaren lang goed zonder een neerslag af te zetten. Door de hoeveelheid anilineblauw te verhogen tot ongeveer 7 à 10 g per l kan de inkt als kopieerinkt gebruikt worden.

Zwarte schrijfinkt

Met behulp van de in water oplosbare anilinekleurstoffen kan men, zoals we uit de hierboven genoemde voorbeelden kunnen zien, schrijfinkten van iedere gewenste kleur maken. In het algemeen voegt men behalve iets carbolzuur ook tot 10 g Arabische gom per liter toe. Het is duidelijk, dat de echtheid van een dergelijke inkt, die niet anders dan een kleurstofoplossing is, geheel van de lichtechtheid van de gebruikte kleurstof afhangt.

Hiertegenover staat de documenteninkt, en ook de normale ijzer-schrijfinkt, die in de vezel van het papier een onoplosbare chemische verbinding doen ontstaan, waartoe een oxydatie door de lucht noodzakelijk is. Een dergelijke inkt is natuurlijk zeer moeilijk te verwijderen, terwijl de gewone aniline-inkten gemakkelijk weggewassen kunnen worden.

Soms bestaat een vraag naar geconcentreerde inkten. Men kan deze maken door in de aangegeven recepten eenvoudig veel minder water te nemen, bijvoorbeeld slechts het tiende deel. Het is dan mogelijk dat niet alle bestanddelen geheel opgelost zijn; dit geschiedt dan later bij het verdunnen.

In vroeger jaren was de hectograaf het enige instrument waarmede men gemakkelijk en goedkoop schriftstukken kon vermenigvuldigen. Het principe is zeer eenvoudig. Het schriftstuk wordt met een inkt geschreven, die een groote overmaat opgeloste kleurstof bevat. De brief wordt dan op het gladde oppervlak van de hectografenmassa, die uit lijm of gelatine en glycerine bestaat, gedrukt. Hierbij neemt deze massa een groot deel van de kleurstof op. Door een schoon blad papier op de massa te drukken verkrijgt men dan een copie. Van de te gebruiken kleurstoffen levert methylviolet het grootste aantal kopieën, dan volgen rhodamine, smaragdgroen en Victoriablauw.

Inkt voor zelfschrijvende apparaten

Voor apparaten, die buiten opgehangen worden, moet de oplossing zoveel glycerine bevatten, dat ze in de winter niet bevriest. In het algemeen neemt men hier een mengsel van gelijke delen glycerine en water.

Voor binnenshuis is een mengsel van 1 deel glycerine en 3 dl water voldoende om het drogen te verhinderen. Per liter lost men dan ongeveer 10 gram van een in water oplosbare anilinekleurstof op, bijvoorbeeld methylviolet, methylblauw, nigrosine of Bismarckbruin.

Sympatetische inkt

Men mengt een heet verzadigde oplossing van molybdeenzuur met een heet verzadigde oplossing van oxaalzuur en laat de gemengde oplossing afkoelen. Het uitgekristalliseerde mengzuur wordt dan weer in water opgelost en met deze oplossing kan men nu op gewoon papier schrijven. Bij gewoon kunstlicht of bij niet te sterk daglicht is het schrift niet te zien, in het helle zonlicht of onder een electrische booglamp worden de geschreven letters zeer snel donkerblauw. Door verwarmen wordt het schrift donkerbruin tot zwart.

Men maakt een oplossing van 5-10 % cobaltchloride in gedestilleerd water. Hiermede kan men schrijven zodat ook na het drogen het schrift niet te zien is. Door verwarmen verschijnen de letters met een blauwgroene kleur om door het opnemen van vocht weer te verdwijnen.

Wanneer men met een 10-pcts oplossing van loodacetaat schrijft, is het schrift onzichtbaar. Brengt men het schrift echter in aanraking met zwavelwaterstofgas, houdt men het blad papier bijvoorbeeld boven een fles met zwavelammonium, dan wordt het schrift donkerbruin tot zwart. Zeer snel kan men het schrift ontwikkelen door een verdunde zwavelammoniumoplossing op het papier te verstuiven.

Wanneer men met een 10-pcts oplossing van ammoniumthiocyanaat schrijft is het schrift onzichtbaar. Ontwikkeld met een verdunde oplossing van ferrichloride wordt het schrift helderrood.

Wanneer men met dezen inkt schrijft kan men na het drogen niets zien. Het schrift kan echter zichtbaar gemaakt worden door het geheele blad papier in water te dompelen. Door het papier opnieuw te drogen verdwijnt het schrift weer.

Zwart carbonpapier