Ardbeg

Waar nu de distilleerderij staat hielden vroeger smokkelaars en illegale stokers zich schuil. De destilleerderij is in 1794 al begonnen maar daar werd snel een einde aan gemaakt door ambtenaren van de accijnzen.....jawel, die waren er toen ook al.
Pas vanaf 1815 werd er door de familie MacDougall voor de handel geproduceerd en werd het bedrijf aldaar een belangrijke werkgever.

Tussen 1981 en 1989 is Ardbeg verbouwd, sinds die tijd wordt de moutvloer niet meer gebruikt. Volgens liefhebbers heel jammer want de mout werd uitsluitend met het vuur van turf gedroogd en de rook bleef hier vaak vlak boven de moutvloer hangen. Tegenwoordig wordt de mout - ook met turf - gedroogd bij de mouterij van Port Ellen maar wel met veel minder rooksmaak als gevolg. Toch is dit nog steeds de meest sterke turfhoudende mout van Schotland.
Ter vergelijk: waar de mout van Laphroaig 40 ppm bevat, gaat de mout van Ardbeg hier met 50 ppm aan voorbij (ppm ofwel graden phenol per million is een eenheid om de turfgraad in uit te drukken)

De vergisting gebeurt in washbacks, gemaakt van oregon pine, met lokaal gewonnen water uit meertjes in de buurt. Zowel de wash still als de spirit still worden op stoom verwarmd.